Od czasu ich odkrycia w 1991 r. nanorurki węglowe są preferowane przez naukowców z dziedziny chemii, fizyki i materiałoznawstwa.Ponieważ jednak nanorurki węglowe bardzo łatwo ulegają aglomeracji, w praktycznych zastosowaniach nie można ich łatwo rozproszyć w wąskim gardle.Chemiczna modyfikacja powierzchni nanorurek węglowych w celu poprawy ich właściwości powierzchniowych jest skutecznym sposobem na otwarcie tego wąskiego gardła.Metoda modyfikacji chemicznej polega na przeprowadzeniu reakcji chemicznej między nanorurkami węglowymi a modyfikatorem w celu zmiany struktury powierzchni i stanu nanorurek węglowych, tak aby osiągnąć cel modyfikacji.Jednymi z najczęściej stosowanych są mocne kwasy lub kwasy mieszane do utleniania defektów na powierzchni nanorurek węglowych w celu utworzenia grup karboksylowych.

Wielościenne nanorurki węglowe COOH mogą być stosowane w materiałach kompozytowych w celu poprawy ich wydajności.Poniżej przedstawiono niektóre artykuły i wyniki badań w celach informacyjnych:

Jako heterogeniczny środek zarodkujący, CNT-COOH zmniejsza średni rozmiar fenolowych komórek piankowatych i zwiększa gęstość komórek;wraz ze wzrostem zawartości CNTCOOH w piance fenolowej wzrasta moduł sprężystości i wytrzymałość kompozytu CNT-COOH/pianka fenolowa na ściskanie.

Po modyfikacji karboksylacji MWCNT poprawia się dyspersja w materiale matrycowym ABS i poprawia się stabilność.Jednocześnie poprawiają się również właściwości mechaniczne materiału kompozytowego ABS/MWCNTs-COOH, a także poprawia się wytrzymałość na rozciąganie.W trakcie tego procesu na powierzchni materiału zostanie utworzona warstwa węgla sieciowego, aby poprawić właściwości zmniejszające palność materiału kompozytowego.