Dzisiaj chcielibyśmy podzielić się materiałem nanocząsteczkowym o działaniu antybakteryjnym, jak poniżej:

1. Nano srebro

Zasada antybakteryjna materiału nanosrebrowego

(1).Zmień przepuszczalność błony komórkowej.Traktowanie bakterii nanosrebrem może zmienić przepuszczalność błony komórkowej, prowadząc do utraty wielu składników odżywczych i metabolitów, a ostatecznie do śmierci komórki;

(2).Jon srebra uszkadza DNA

(3).Zmniejsz aktywność dehydrogenazy.

(4).Stres oksydacyjny.Nanosrebro może indukować komórki do produkcji ROS, co dodatkowo zmniejsza zawartość zredukowanych inhibitorów oksydazy koenzymu II (NADPH) (DPI), prowadząc do śmierci komórki.

Powiązane produkty: proszek nano srebra, kolorowy srebrny płyn antybakteryjny, przezroczysty srebrny płyn antybakteryjny

2.Nanotlenek cynku 

Istnieją dwa mechanizmy działania antybakteryjnego nanotlenku cynku ZNO:

(1).Fotokatalityczny mechanizm antybakteryjny.Oznacza to, że nanotlenek cynku może rozkładać ujemnie naładowane elektrony w wodzie i powietrzu pod wpływem promieniowania słonecznego, zwłaszcza ultrafioletowego, pozostawiając dodatnio naładowane dziury, które mogą stymulować zmianę tlenu w powietrzu.Jest aktywnym tlenem i utlenia się z różnymi mikroorganizmami, zabijając w ten sposób bakterie.

(2).Antybakteryjny mechanizm rozpuszczania jonów metali polega na stopniowym uwalnianiu jonów cynku.Kiedy wejdzie w kontakt z bakteriami, połączy się z aktywną proteazą w bakteriach, czyniąc ją nieaktywną, zabijając w ten sposób bakterie.

3. Nanotlenek tytanu

Dwutlenek nanotytanu rozkłada bakterie pod wpływem fotokatalizy, uzyskując efekt antybakteryjny.Ponieważ struktura elektronowa nanodwutlenku tytanu charakteryzuje się pełnym pasmem walencyjnym TiO2 i pustym pasmem przewodnictwa, w układzie woda-powietrze nanodwutlenek tytanu jest wystawiony na działanie światła słonecznego, zwłaszcza promieni ultrafioletowych, gdy energia elektronów osiąga lub przekracza jego pasmo wzbronione.Może czas.Elektrony mogą być wzbudzane z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa, a odpowiednie dziury są generowane w paśmie walencyjnym, to znaczy generowane są pary elektron i dziura.Pod działaniem pola elektrycznego elektrony i dziury są rozdzielane i migrują do różnych pozycji na powierzchni cząstki.Następuje seria reakcji.Tlen uwięziony na powierzchni TiO2 adsorbuje i zatrzymuje elektrony, tworząc O2, a wytworzone anionorodniki ponadtlenkowe reagują (utleniają się) z większością substancji organicznych.Jednocześnie może reagować z materią organiczną w bakteriach, wytwarzając CO2 i H2O;podczas gdy dziury utleniają OH i H2O zaadsorbowane na powierzchni TiO2 do ·OH, ·OH ma silne zdolności utleniające, atakując nienasycone wiązania materii organicznej lub wydobywając atomy H, generując nowe wolne rodniki, wyzwalając reakcję łańcuchową i ostatecznie powodując bakterie do rozkładu.

4. Nano miedź,nanotlenek miedzi, nano tlenek miedziawy

Dodatnio naładowane nanocząstki miedzi i ujemnie naładowane bakterie powodują kontakt nanocząstek miedzi z bakteriami poprzez przyciąganie ładunku, a następnie nanocząsteczki miedzi dostają się do komórek bakterii, powodując pęknięcie ściany komórkowej bakterii i przepływ płynu komórkowego na zewnątrz.Śmierć bakterii;nanocząstki miedzi, które dostają się do komórki w tym samym czasie, mogą wchodzić w interakcje z enzymami białkowymi w komórkach bakteryjnych, tak że enzymy ulegają denaturacji i dezaktywacji, zabijając w ten sposób bakterie.

Zarówno pierwiastkowa miedź, jak i związki miedzi mają właściwości antybakteryjne, w rzeczywistości wszystkie one są jonami miedzi podczas sterylizacji.

Im mniejszy rozmiar cząstek, tym lepsze działanie antybakteryjne w odniesieniu do materiałów antybakteryjnych, czyli efekt małej wielkości.

5. Grafen

Antybakteryjne działanie materiałów grafenowych obejmuje głównie cztery mechanizmy:

(1).Fizyczne nakłucie lub mechanizm tnący „nanonóż”;

(2).Zniszczenie bakterii/błony spowodowane stresem oksydacyjnym;

(3).Blokada transportu przezbłonowego i/lub blokada wzrostu bakterii spowodowana powłoką;

(4).Błona komórkowa jest niestabilna przez wstawianie i niszczenie materiału błony komórkowej.

W zależności od różnych stanów kontaktu materiałów grafenowych z bakteriami, wyżej wymienione kilka mechanizmów synergistycznie powoduje całkowite zniszczenie błon komórkowych (działanie bakteriobójcze) i hamuje wzrost bakterii (działanie bakteriostatyczne).